"Niniejszy raport, został stworzony we współpracy z Queen Mary University of London, analizuje przypadki przemocy domowej i postępowań w sprawie kontaktów z dziećmi w sądach rodzinnych przez pryzmat praw człowieka. Opiera się na zeznaniach 72 ocalałych kobiet mieszkających w Anglii. Ujawnia rażącą lukę między płciami w sposobie korzystania i rozumienia praw człowieka w sądach rodzinnych. Podkreśla również wyraźny brak zrozumienia dynamiki przemocy domowej oraz nowe dowody dyskryminacji ze względu na płeć w ramach kultury instytucjonalnej sądów."
„A co z moim prawem do życia bez przemocy?”
PRZEMOC W RODZINIE, PRAWA CZŁOWIEKA I SĄDY RODZINNE
Przedmowa
Sądy rodzinne powinny być miejscem, gdzie odnajduje się bezpieczeństwo, gdzie prawa dziecka są na pierwszym miejscu i gdzie obawy i lęki ofiar przemocy domowej są wysłuchane i respektowane. Jednak poniższy raport pokazuje, co się dzieje w innym przypadku oraz kiedy postępowanie w sprawie kontaktów z dzieckiem stają się traumatycznym i niebezpiecznym środowiskiem zarówno dla ofiar przemocy, jak i ich dzieci.
Nowe badania opisane w tym raporcie, podjęte we współpracy z Queen Mary University of London jako część kolejnego etapu naszej kampanii Child First (Dziecko przede wszystkim), skupiają się na przemocy domowej i postępowaniach w sprawie kontaktów z dziećmi przez pryzmat praw człowieka. Prawa człowieka są dla wszystkich i podczas gdy sądy rodzinne są oczywistym miejscem, w którym liczą się prawa człowieka - w końcu to sądy podejmują kluczowe decyzje dotyczące życia i bezpieczeństwa dzieci - w praktyce, prawa człowieka w sądach rodzinnych nie są jednakowe dla wszystkich.
Badanie ujawnia rażące zróżnicowanie między płciami w sposobie korzystania z praw, gdzie rodzice, którzy nie stosują przemocy, myślą „dziecko przede wszystkim”, podczas gdy w centrum uwagi sprawców przemocy pozostaje „ja przede wszystkim”. Odzwierciedlając tę dysproporcję, badania pokazały jaskrawe przykłady, gdzie sądy rodzinne priorytetowo traktują prawa sprawców przemocy domowej do życia rodzinnego ponad prawa osób, które były ofiarami przemocy oraz ponad prawa dzieci do życia i bycia wolnym od poniżającego traktowania.
Co więcej, badania ukazują przerażającą i głęboko zakorzenioną dyskryminację kobiet i matek. W najgorszych przypadkach ta dyskryminacja pozwala sprawcom przemocy kontynuować tą przemoc, a sędziom, mediatorom i prawnikom brać udział w tym nierównym traktowaniu.
Nasze badanie daje dużo informacji, ponieważ rozmawialiśmy bezpośrednio z kobietami o ich doświadczeniach związanych z sądami rodzinnymi i dzięki tym informacjom, dowiadujemy się, jak nierówności związane z płcią, które doprowadziły je do sądu jako ofiary przemocy, mogą być replikowane na sali sądowej.
Badanie podkreśla szkodliwe skutki toksycznego połączenia: braku zrozumienia konstrukcji przemocy domowej oraz błędnej interpretacji praw człowieka. Ta kombinacja przyczynia się do tego, o czym mówią nam ofiary przemocy, jakie jest ich najczęstsze doświadczenie związane z sądami rodzinnymi: niezwykle negatywne i traumatyczne.
Oprócz odkrycia tych głęboko niepokojących sytuacji, niniejszy raport daje wskazówki co do kolejnych kroków niezbędnych do uczynienia z sądów rodzinnych bezpiecznego miejsca, w których wymierzana jest sprawiedliwość. Planowana ustawa dot. przemocy domowej (Domestic Abuse Bill) daje przełomową okazję do ulepszenia środków stosowanych w sytuacji przemocy domowej. Rząd zaproponował jasny zestaw narzędzi w sprawach karnych wymiaru sprawiedliwości, wzmacniających możliwości policji i sądów do pociągnięcia sprawców przemocy do odpowiedzialności oraz chronienia ofiar przemocy. Ale sprawiedliwość w rodzinie ma również znaczenie. Te badania pokazują jaskrawe i konsekwentne zaniedbania sądów rodzinnych w zakresie zapewnienia, aby ofiary przemocy i ich dzieci były bezpieczne i mogły korzystać ze swoich praw. Nowa legislacja daje możliwość zapewnienia, aby ofiary przemocy otrzymały adekwatną pomoc we wszystkich jurysdykcjach. W tym raporcie dajemy kilka praktycznych wskazówek, jak to może zostać osiągnięte, włączając w to zakaz krzyżowego przesłuchiwania ofiar przemocy przez sprawców tej przemocy i zapewnienie ofiarom przemocy dostępu do specjalnych środków, niezależnie od tego, w której sali sądowej się znajdują.
Tylko przez kwestionowanie nierówności i dyskryminacji w środowisku sądów rodzinnych i promowanie poszanowania praw człowieka, które mają zastosowanie do wszystkich, możemy zapewnić, że podejście „dziecko przede wszystkim” stanie się fundamentalnym podejściem w postępowaniach dotyczących kontaktów z dzieckiem - nie tylko w retoryce, ale także w rzeczywistości.
KATIE GHOSE
Dyrektor naczelny
Pomoc dla kobiet (Women’s Aid)
Całe tłumaczenie znajdziecie pod linkiem A co z moim prawem do bycia bezpiecznym? oraz link do opracownia w języku angielskim What about my right not to be abused?
Dziękujemy za tłumaczenie J.L